Dag 16 Mullinavat-Bunclody 61 Km

Lieve lezertjes, als we die nog hebben. Velen zijn misschien al afgehaakt door de dodelijke regelmaat van onze prachtige en helse tochten, de jaloersmakende ontbijtjes, de wilde (d)ieren en ierenbieren. Gisteren was echter toch wel heel erg interessant omdat ik voor het eerst niet doodgestreden aan het eerste biertje zat. Het was dan ook geen lange tocht onderbroken door een lange pauze omdat Rik het nodig vond om zijn zadel van zijn fiets te rukken. Geluk,  we waren in een stadje, New Ross. Geluk, er was een fietstenreparatieservicewinkel. Ongeluk, de enige werknemer had lunchpauze en hij had kennelijk honger want hij kwam maar niet. (On)geluk, een plaatselijke licht autistische man met een enorm ontwikkelde interesse en kennis van fietsen, wielrenners, versnellingsnaven, frames uit China, Engeland, Nederland onderhield ons tijdens het wachten met al zijn weetjes aangevuld met enige legendarische Ierse anekdotes en steevast eindigend met een, duizendmaal, gerepeteerde grap. De man had de dag van zijn leven ons te ontmoeten, hij kon helemaal leeglopen. Uiteindelijk kwam George, de fietsenmaker aan en na een 15 minuten zat het zadel weer op de fiets. Zoals wel vaker hier was het kosteloos, superluxe hier. Toen zijn we maar weer eens de heuvels ingeschoten.